Piękno Londynu

Jak to jest w tym Londynie? Nie raz o tym napiszę, więc wszystko będę przedstawiał w częściach. Myślę, że będzie to dość interesujące i zachęci innych do tego kraju, gdyż ja sam zanim tu przyjechałem byłem dość negatywnie nastawiony.
Nie mogę uznać, że byłem tylko sceptycznie nastawiony, ponieważ bym skłamał, a zanim wyjechałem to ciągle coś słyszałem na temat Anglii, czy to w radiu, czy w telewizji i traciłem cierpliwość, ale w końcu sami się przekonacie, jak jest naprawdę, jeżeli chociaż Was w jakiś sposób zachęcę chociaż do zwiedzenia stolicy.

LONDON

Wsiadasz do metra, humor zbytnio ci nie dopisuje. Siedzi w nim kilka osób, na przodzie pełno balonów i ludzie siedzący z kubkami oraz alkoholem, siadasz na końcu tak by moc się przyglądać panującej atmosferze. Obok ciebie nawalony Chińczyk z sushi w ręce i kobieta rozmawiająca ze znajomym w jakimś języku. Nagle rozlega się okrzyk typowo dopingujący. Większość nie wie o co chodzi ale humor automatycznie się poprawia. Nawet o późnych godzinach można znaleźć powód do radości. Different people, to widać i czuć. Wsiadasz do kolejnego transportu, którego nazywamy w Polsce metrem i znowu mnóstwo ludzi. Większość zmęczona ale to nie znaczy, że będzie nudno. Siadasz na wolnym miejscu, przed Tobą siedzą dwie "japonki" (kto wie, możne są z Chin). Jedna z nich zasypia, nagle jej głowa zmierza ku własnej piersi i jedyne skojarzenie, to ta straszna dziewczyna w czarnych włosach z filmu ring
Potem dosiadają się kolejni ludzie. Na miejsce tych dziewczyn siada jakiś koleś, wygląda co najmniej na wystraszonego, a mi zaczyna zajeżdżać rybą - niezbyt miłe uczucie. Ale powiem, że i taka sytuacja jest dość zabawna. Na ogół to większość ludzi rozmawia, inni czytają te darmowe gazety, inni siedzą na telefonach grając w "angry birds", a reszta myśli nad życiem. Nie można stwierdzić, że nie ma nic ciekawego do roboty.

Na ogół miałem nigdzie nie wychodzić bo pogorszył się mój stan zdrowia - co do wczorajszego wpisu; nie chwal dnia przed zachodem słońca. Patryk wyciągnął mnie do centrum. Wyszliśmy z domu a na niebie pojawiła się tęcza. Myślę, że w Anglii to często spotykane zjawisko pogodowe, gdyż co jakiś czas pasa i wychodzi słońce.

Zima w tym roku nie zawitała do Anglii, ale ja odczuwam wieczną wiosnę.

Pojechaliśmy zwiedzać centrum, tzn. miejsca które już dawno miałem zobaczyć. A o to fotorelacja:

Na koniec atrakcją ludzi był upity człowiek, który prawdopodobnie chciał skoczyć z murku na ziemie. Z tego powodu zamknięto główne wejście do muzeum National Gallery na Trafalgar Square. Zakładam, że był to Polak bo oczywiście dresik, papierosek w gębie, opity i myśli samobójcze oraz totalna wyje*ka na innych, którzy chcą się z nim dogadać. Wysoko nie było więc nie wiem co to był za problem go zgarnąć a oni jeszcze chcieli dyskutować... Nie powiem, ale dość zabawnie to wyglądało.

No i wróciliśmy do domu bo od jutra zaczynam pracę, więc wszystko powoli się układa. W końcu coś ruszyło. Muszę tylko zadbać o zdrowie...

***

Nieważne kim jesteś i co o sobie myślisz, to jestem przekonany że nie ma takiej mocy byśmy nie dali rady, zawsze jest jakieś wyjście. Człowiek z natury walczy o przetrwanie i siła tkwi w każdym z nas, siła psychiczna. Ona drzemie w nas i z każdym nowym problemem, doświadczeniem, czy jak to ktoś nazywa, ona jest i trzeba po prostu żyć, udowadniając przede wszystkim sobie samemu, że tak jest i nic nas nie pokona. Śmierć bliskiej osoby, choroba, kłopotliwe sytuacje, z których niekiedy nie widzimy wyjścia. Myślę, że każdy z nas miał tak, że nie dawał już rady, bądź nie daje teraz, ale to tylko korzyść, bo zauważamy więcej i znajdujemy więcej opcji. Wielu osobom będącym w potrzebie, starałem się uświadomić, że to wszystko zależy od podejścia. Jeżeli jest źle, to znaczy że czas czegoś się nauczyć, wyciągnąć wnioski. Ale nigdy nie będzie tak źle, by ostatecznym "wyjściem" było pójście na łatwiznę, czyli zakończenia życia. To nigdy nie było wyjście i nie będzie, bo to nie załatwi problemów, to dołoży innym. Wątpię, że ludzie są aż tak egoistyczni, że nie myślą o innych. Wątpię, że nie poradzą sobie. Jeżeli tyle ludzi na świecie idzie wciąż na przód, a są w podobnych sytuacjach, czy nawet gorszych, to i każdy z nas jest w stanie zrobić krok do przodu i zacząć patrzeć, co robimy źle, my, tzn. "ja", a nie "on" "ona" "oni". Patrzeć na siebie i na to, co robimy źle, bo nigdy nie jest tak, że problemy wychodzą tylko z jednej strony, one wychodzą z nieporozumień, wychodzą z braku chęci rozwiązywania ich na spokojnie, przez to że jedni się unoszą swoim pieprzonym ego i nie potrafią odpuścić i posłuchać oraz zadbać o to, by było tylko lepiej. Sami stwarzamy sobie problemy i musimy ponosić konsekwencje. Akceptacja tego, co się stało, jest pierwszym krokiem do przezwyciężenia konsekwencji każdego nieszczęścia. Mamy trudności z ponoszeniem odpowiedzialności za nasze zachowanie, chcemy uniknąć bólu, ale nie unikniemy tego, co jest życiem. Możemy zrobić więcej na tym świecie, niż nam się wydaje, tylko jeśli jesteśmy gotowi odpowiedzieć za czyny i decyzje.

INSTAGRAM

ASK