Wszystko jest do przetrwania.

Mieszkaliście kiedyś z 12 osobami w domu? Coś świetnego, nigdy nie myślałem że i takich rzeczy będę mógł doświadczyć. Są tu same dorosłe osoby, sami Polacy. Mieszkam na razie u kuzyna, trochę mnie wspiera za co mu bardzo dziękuję, jak każdemu kto robi coś w tym kierunku by mi pomóc nie chcąc nic w zamian, gdyż co ja mogę zaoferować materialnego? Na razie nic, ale potrafię być wdzięczny. Towarzystwo jest bardzo pozytywne, jeżeli pójdzie się do kuchni, to na pewno się kogoś spotka, w wolnym czasie spotkania przy piwie czy zielsku, naprawdę miło jest, ale to przede wszystkim ludzie którzy dużo pracują by móc sobie w wolnej chwili pozwolić na rozrywkę, czy chill. Kilku kucharzy tutaj mieszka. Co najzabawniejsze, to to że nawet gości nie trzeba zapraszać. Niestety dla mnie to chwilowe doświadczenie, ale w przyszłości może będę mógł ponownie zamieszkać z tyloma osobami. Rzadko dodaje wpisy, ponieważ sporo czasu spędzam na zajmowaniem się życiem prywatnym. Wszystko idzie już w lepszym kierunku. Udowodnię tym, co uważają że nie dam sobie rady, że wyjdę na prostą. W sumie to dobrze, że więcej muszę sam zrobić wszystko jak zawsze, bo wtedy mam z tego większa satysfakcję. Dzięki temu jestem szczęśliwy. Najważniejsze to mieć przy sobie lub gdzieś tam na świecie wartościowych ludzi, tzn. bliskich, którzy nawet przez telefon pogadają i wysłuchają co mi leży na gardle. Niektórzy sami wyciągną z tego jakieś wnioski, opierając sie o moje doświadczenia. Taki tez mam cel. 

Wszystko jest do przetrwania.

 Bardzo się skupiłem na kłopotach, wiec nie miałem zbyt dużo czasu na robienie zdjęć i filmików, ale jak coś będzie się działo zabawnego, to oczywiście uchwycę to. Wczoraj szedłem ulicą, podbiegł do mnie jakiś facet z zapytaniem czy mam ogarnąć palenie, a zapytał mnie bo moja czapka rzuca się w oczy, niestety źle trafił bo nie handluje i nie mam tu takich kontaktów, a przecież cały czas na ulicy spotykam ludzi którzy jarają. Codziennie czuje ten zapach, w końcu na własny użytek jest to legalne, nie to co w zacofanej Polsce. Kazałem mu popytać jakichś murzynów. Rozstaliśmy się. Po dwóch godzinach znowu go spotkałem. Dosiadło się do mnie w Mc'u. Skręcił packa i zaproponował mi byśmy sobie zapalili. Poszliśmy zapalić i trochę pogadaliśmy, opowiedział mi o swoich początkach w Anglii i zaproponował mi prace. Podał mi swój telefon i mail na który mam wysłać CV. Teraz czekam na informacje. To była dla mnie zabawna sytuacja. 

*** 

To co zrobimy z naszym potencjałem, który w każdym tkwi, to zależy tylko od nas. Dobrym przykładem myślę że będzie każdemu znana Beyonce, czy dajmy pierwsze europejska alpinistka (Polka), Wanda Rutkiewicz która zdobyła Mount Everest. Obie kobiety budziły w sobie potencjał poprzez próby, musiały stoczyć ciężkie godziny i lata na wykorzystaniu swoich marzeń, jako cele. Nie wystarczyło wspiąć się na szczyt góry, by moc go zdobyć czy tak jak w przypadku Beyonce pięknie śpiewać. Każdy ma jakieś zdolności, ale nie wszyscy się na nich skupiają, a jedynie płaczą w poduszkę jacy to beznadziejni są... Beznadziejnym można się stać tylko we własnym mniemaniu, bo to od nas zależy czy za coś się zabierzesz czy nie. Beyonce i Wanda dbały o to, aby tego przypadkiem nie przepaściły i ćwiczyły. To tak jak nauka języka obcego, trzeba trochę przesiedzieć nad nim by nauczyć sie go, wiele razy zapomni sie o pewnych słowach, inaczej popełni sie błędy gramatyczne jak i słowne. Nie ma celów bez porażek. Nie jesteśmy skazani na rozpacz, ani na stany melancholijne, jeżeli tylko skupiamy się na tym, co sprawi ze będziemy szczęśliwi. 

Naukowcy, Sonja Lyubomirsky i David Schkade z Uniwersytetu Kalifornijskiego i Missouri oszacowali, że za 50% procent naszego poczucia szczęścia odpowiadają w 10% warunki życiowe i 40% podejmowanie przez nas działań. Reszta, czyli w 50% poziom szczęścia jest zdeterminowany genetycznie. 

Gonitwa za szczęściem z jednej strony ma sens, ale z drugiej nie, choć większość badań potwierdza że im bardziej o nie zabiegamy, tym bardziej ono się oddała. Poczucie szczęścia się zmienia z czasem, ale wraca zawsze do tego samego poziomu.  

 Przykład: 

Wielu z nas twierdzi, że jak wygramy miliony w loterii, to w końcu będziemy szczęśliwi, ale takie myślenie jest złe, niewłaściwe. Jeśli nasz poziom szczęścia jest niski, to nawet wygrana milionów tego nie zmieni. "Osoby, które wygrywają pokaźne sumy pieniędzy, po pol roku czują się tak samo szczęśliwe lub nieszczęśliwe , jak przed loterią". Ludzie dotknięci chorobą czy paraliżem także stosunkowo szybko wracają do typowego dla siebie samopoczucia. Typowe znaczy uwarunkowane przez cechy temperamentu i osobowości. Duży związek z tym ma skłonność do przezywania nieprzyjemnych rzeczy, np. lęku, poczucia winy, złości, zazdrości czy smutku. To na ile jesteśmy chętni do poszukiwań doznań społecznych, to tym bardziej uszczęśliwiający i większy bagaż doświadczeń. Otwartość na innych z dystansem, dążenie do dobrego kontaktu z ludźmi i przebywanie z nimi zmniejsza poczucie nieszczęścia. Na tym tez warto sie skupić w trudnych chwilach. 

 Punkt siedzenia, to punkt widzenia. 

 Negatywne wydarzenia, z którymi mamy bardzo często do czynienia, stanowią punkt odniesienia się do nich, czyli naszego spojrzenia na sytuacje. Lepiej odbierać intensywniej te bolesne chwile, ale rzadziej, a radosne chwile z umiarkowanym nasileniem, ale częściej. Żeby to zrozumieć trzeba rozgryźć tego sens, usiąść, przeczytać kilka razy i doszukać się w nich właściwego punktu widzenia. Skrajne momenty życiowe pozwalają nam docenić to, co się ma lub miało, a także sprzyja to naszemu zadowoleniu. Nie warto z niczym przesadzać, tym bardziej z mniejszą starannością. Wszystko, co mniej intensywne, tym mniej wartościowe. 

 Każdy z nas szuka poprzez próby, sposobu na to aby wykorzystać wrodzone potencjały i narodzić w sobie nowe. Współpraca zamiast konkurencji w relacjach, tak samo wpływa na poczucie szczęścia, a często szukamy jej sobie świadomie oraz nieświadomie. Często obracamy sie w ich towarzystwie, zamiast zajmować sie swoją drogą. Konkurowanie nie podniesie naszego samopoczucia, wręcz dorobi nam niepotrzebnych sytuacji. Dlatego warto podtrzymywać pozytywne więzi z ludźmi.

Liczy się to, w jakim stopniu czujemy się potrzebni, pomimo że i tak jesteśmy samym byciem, oraz poczucie własnej wartości, czyli tego co w nas jest takiego cennego, czego nikt w nas nie zmieni, przykładem takiej wartości jest wyrozumiałość lub bycie bratnią duszą dla innych, nawet jeżeli nie ma sie na tym zysku. To przykłady prawdziwych wartości. Nikt ich nie zmieni prócz nas samych, naszym punktem siedzenia i widzenia.  

 Pierwsze. Rozwijaj swoją wdzięczność i nie oczekuj jej od innych; Napisz list do osoby, której coś zawdzięczasz, a której do tej pory nie podziękowaliśmy, a następnie dostarcz list adresatowi. 

Drugie. Odkryj swoje najmocniejsze strony charakteru. Weź kartkę i długopis, następnie napisz jaki jesteś, jakie masz wady i zalety, a jeżeli ich nie znasz zbyt dobrze, to przyjrzyj się wydarzeniom i zobacz jak się zachowywałeś w danych sytuacjach. Odkryj pozytywne strony życia i analizuj je pod kontem tego, jakie siły charakteru miały w nich udział. Opisz trzy sytuacje, w których odniosło się sukces - mogą to być nawet sukcesy w szkole, czy w życiu prywatnym. Każdy takie ma. Potem napisz w jaki sposób do tego doszło, dlaczego tak się stało, co do tego doprowadziło. Wady będą potrzebne po to, by ich się pozbyć, by pamiętać o tym, co robiłeś źle w swoim zachowaniu i by tego więcej nie powtarzać. Naucz się panować nad sobą i zmieniać to, co tobie nie przynosi pozytywnych efektów, a co pozwoli żyć w zgodzie z otoczeniem. Nie trzeba być ideałem, wystarczy dążyć do samodoskonalenia się wewnętrznie. 

W tym przypadku warto też wejść na stronę www.authentichappiness.sas.upenn.edu i tam znajdzie się kwestionariusz pomagający ocenić poziom szczęście.

Bycie w pełni szczęśliwym nie przyniesie nam raczej samych korzyści. Trzeba coś przeżyć, by podnieść swój poziom.