Nie kazdy "inny" jest jednakowo znaczacy

Posiadamy zdolność do skłaniania innych do patrzenia na świat tak, jak my. Tworzymy własny wizerunek, własną tożsamość i zarażamy nią otoczenie. To temat dość istotny i powinien utkwić w pamięci, a przede wszystkim dać trochę do przemyślenia swojego podejścia oraz obiektywnie spojrzeć na zachowania tych, których nazywamy innymi pod wieloma względami.
Nie każdy "inny" jest jednakowo znaczący.
W kontekście narodowym; znaczącymi innymi w budowaniu relacji w Polsce są przede wszystkim Rosjanie. Cała Europa jest tak zbudowana, a osoby interesujące się historią i polityką międzynarodową powinny wiedzieć o co chodzi. Są to też słowa jednego z ważnych profesorów na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Jako jeden z największych (kiedyś) krajów, zbudowaliśmy koncepcje narodu. Wszyscy Polacy wiedzieli i wiedzą, że naród jest wspólnotą kulturową, tzn. można być Polakiem pochodząc z innego państwa, ale tworzyć naród z innymi Polakami. Szkoda tylko, że na scenie międzynarodowej potrafimy być dumni ze swojej narodowości, a przecież jako naród powinniśmy wspólnie ponosić porażki i wspólnie się po nich wspierać.
Bardzo ciężko znosimy to, że ktoś inny może cierpieć bardziej od nas. Mamy problemy z przemyśleniem tego szczególnego cierpienia narodu żydowskiego podczas wojny, jak nie tylko. Często lubimy się zostawiać, porównywać do innych. Skoro my cierpieliśmy najbardziej, skoro byliśmy ofiarą, to trudno byśmy czuli się winni czyimś cierpieniem.

Trzy pojęcia; inny, obcy, wróg. Sama inność jest neutralną opinią.
"Inność"jest kategorią opisującą różnorodność.
"Obcość" jest kategorią wiążącą się z poczuciem zagrożenia - negatywny wizerunek (czyli osoba, która nam przeszkadza, którą odrzucamy). Każdy z nas jest inny, ale wspólnie możemy robić wiele. Obcy, to ktoś, kogo wykluczamy, ponieważ mogą wiązać się z tą osobą jakieś zagrożenia lub jej obraz staje się problemem. Innych możemy tolerować lub akceptować, choć obcych z reguły nie akceptujemy. "Wróg", to jednoznacznie negatywna kategoria.

Kulturowa obcować w tym samym społeczeństwie;

 Byli i są ludzie traktowani kulturowo jako obcy. W przypadku Żydów można to zauważyć. W kwestii religijnej patrzymy na nich, jak na morderców Chrystusa, przez nastawienie kościoła do innych przekonań religijnych. To kościół przez długi okres był w Polsce oficjalnym przedstawicielem narodu.
Kościół katolicki nadal jest najważniejszym rozgrywającym. W wyniku przesunięcia granic, holokaustu, itd. staliśmy się państwem "homogenizowanym".
Komuniści eliminowali różnorodność. Chcieli jednolitości w socjalistycznym porządku, lecz przez długi czas było widać, ze społeczeństwo się koloryzuje. Przez okres komunizmu, kolejne pokolenia Polaków rosły bez doświadczeń z innymi przedstawicielami kulturowości rożnych narodów. Ta eliminacja, którą smakujemy do dnia dzisiejszego nie wynika z nienawiści a z braku doświadczeń. Normalność jest różnorodnością. Wizja zjednoczonego narodu była bardzo silna, wielki ruch solidarności rozpadł się. Trudno było włączyć wszystkich do jednego ruchu poglądowego.
Odmienność stylu życia, stroju, orientacji seksualnej, koloru skóry - nie mieliśmy okazji by zrozumieć na czym to polega. 

Obraz świata społecznego powinien być w oczach wielu historycznych postaci spójny. Wszyscy chcielibyśmy żyć w świecie, gdzie wszystko ma sens. Chcemy rozumieć przyrodę, klimat oraz kulturowe i społeczne wymiary naszego środowiska, gdyż zachodzą szybkie zmiany, a takie zaszły wraz z emigracją w ćwierćwieczu. Powstały nowe idee, sposoby na lepsze życie, ale większość Polaków zwanymi pod określeniem "cebulakami" miały i wciąż mają z tym wielki problem, z tolerowaniem czyjegoś pomysłu na życie. To wszystko spowodowało, że straciliśmy pewność bezpieczeństwa, a bezpieczeństwo powstawało w spójności. Coś za coś.
Niektórzy reagują otwartością. Słabsi ludzie - gorzej wykształceni, niekompetentni, poczuwający się jako zagrożone przez zmiany gospodarcze, zazwyczaj osoby starsze - afiszują się z problemem w prowadzeniu spokojnej żywotności;
Nietolerancja, dyskryminacja, dogmatyzm, lęk.
Dogmatyzm jest pewnym sposobem myślenia. W dogmatyzmie jest tylko jedna prawda, jest tylko jeden akceptowalny wizerunek człowieka oraz stara się istnieć tylko jedna prawda absolutna, a każdy inny jest wykluczony z normalności. Jako bloger nie popieram, dlatego uważam że nie warto wdawać się z takimi osobistościami w dyskusję.

Ważnym elementem zaburzenia spójnego świata są;

Tradycja i fundamentalistyczne myślenie - zwalniają ze zrozumienia rzeczywistości zmieniającą się z dnia na dzień. Jeśli jesteśmy słabsi, to nie potrafimy pójść do przodu i cofamy sie w wymiar tradycji. Stąd właśnie część takiego społeczeństwa (jaki istnieje w Polsce), zamyka sie w konserwatywnym świecie, ale nie na długo, niezależnie jak bardzo tego byśmy chcieli. Alternatywną możliwością ucieczki jest poszukiwanie przywódcy, który zwalnia z poszukiwania odpowiedzi. Możemy uciec od wolności, o którą bardzo długo walczyli nasi dziadkowie i ojcowie. Wolność jest ciężka, trudna. Polega na tym, że zawierzamy przywódcy, dlatego że to on zwolni nas z konieczności wyboru, ale gdy już ktoś za nas wybiera to patrząc wstecz widać ten niezaprzeczalny fakt: mamy pretensje choć powinniśmy mieć do samych siebie. Silny przywódca jest przede wszystkim dla nas potrzebny, bo objaśnia nam świat i zwalnia z dokonywania trudnych wyborów, lecz to pasuje tylko do słabego kraju, a słabi nie jesteśmy, fakt że jedynie żyją wśród nas Ci słabsi, którzy nie chcą zrobić kroku do przodu, gdyż ich fundament może się rozpaść - a przecież budowali go od wielu lat. Popatrzmy na naszych polityków; jesteśmy w stanie wymienić mnóstwo nazwisk.
Wolność nie musi prowadzić do większej akceptacji, ale co najważniejsze tolerancji innej normalności. Dla osób o odmiennych cechach wrodzonych, świat jest inny i w naszej kulturze niektórzy są uznawani za chorych, tylko dlatego że takie osoby nie dostosują się do nas "normalnych" pod względem tego, co ich odróżnia. Ale nie zapominajmy o neutralności do problematyki;
normalność też jest innością.
Historia może się powtórzyć, a my potrzebujemy nowych doświadczeń. Potrzebujemy, nawet jeśli nie chcemy i jeżeli znowu miliony mają na tym ucierpieć.

Granice tolerancji inności;

Czy prawo danego kraju ma wpływ na podejście do inności? Polityka społeczna to element konkurencji, która narzuca pewne zasady i tworzy idee sprowadzające do akceptacji lub nieakceptacji inności. Jak Żydzi zaczęli uczestniczyć w unowocześnianiu polskości, tworzyli większą konkurencję (to w jakiś sposób nadużycie wolności), co nie spodobało się wielu historycznym postaciom.
Demokracja funkcjonuje jeśli istnieje wspólnota. Demokracja przyczynia się do powstania zbiorowej tożsamości, dlatego jak powstało obywatelstwo europejskie naprowadzano nas na drogę tolerancji wobec imigrantów, obyczajów, wierzeń, itp. Nasz kraj ma z tym wielki problem.

Tolerancja to otwarte, obiektywne i szanujące podejście wobec odmiennych od własnych postaw, zachowań i cech drugiego człowieka. Ona umożliwia prowadzenie otwartej dyskusji, bez schodzenia na etap sprzeczek oraz agresji. Trzeba też zaznaczyć, że nie oznacza akceptacji (zgadzania się z czymś lub kimś).