Niedosyt życia

Dziękuję za wczorajsze spotkanie <3 zaskoczyliście mnie swoją ilością i "jakością". Każdy z Was tak zajebiście się wyróżnia, że zapamiętałem raczej każdą - te uśmiechy :D tak miało być. Szczęśliwi.
Szczerze, nie spodziewałem się. Szedłem z myślą, że prawie nikt nie przyjdzie, dlatego się spóźniłem. Powiedziałem wszystkim, że nie wierzyłem w Was tak bardzo. Pokazaliście mi, że warto! Było jakieś 80 osób.
Co najmniej dobił mnie mój stan, gdyż noc wcześniej była 18-tka Krzysia. Dałem radę.
Na spotkaniu dostałem sporo prezentów, m.in; bokserki, paczkę z cukierkami, pudełko z 50 powodami, za które mnie uwielbiają niektórzy - spokojnie, jeszcze nie wpadłem w samouwielbienie i wątpię, że do tego dojdzie - poza tym, to miłe i bardzo budujące. Dostałem listy, obraz i sporo innych świetnych rzeczy.

Cieszę się, że wszystko wróciło do normy, że jest tak, jak powinno, ale nie na długo. Jutro ostatni dzień i ostatnia noc w Polsce, a pojutrze witam Londyn i powrót do pracy, do smutnego życia, choć mogę tylko odliczać do 15 Czerwca, bo wtedy znowu będzie dobrze. A ja wprowadzam zmiany do życia. Czas zająć się nauką angielskiego, tak bym mógł już w wakacje zacząć robić prawo jazdy.
To dopiero będzie życie. Wszystko będzie lepsze, niż dotychczas.

Jeżeli ktoś czuje niedosyt życia, uważa że jest zamknięty, to niech zacznie szukać planu, co zmienić w sobie i swoim stylu życia. Wystarczy zaryzykować i skosztować, może i ktoś będzie na tym cierpiał, ale każdy w jakimś stopniu jest egoistą, każdy z nas krzywdzi, a także cierpi, co jakiś czas. Każdy potrzebuje zmian, każdy potrzebuje coś stracić, by coś docenić. Wszystko przecież ma swoje dobre strony, jak i złe. Ja zaryzykowałem. Dobrze zrobiłem.