BirthDay

Hey guys! It's me and my birthday!

Pamiętam to jak dzisiaj. Byłem mały i rozmawiałem z mamą o przyszłości. To dziwne że dziecko 5 letnie wchodzi w tematy o przyszłości, właśnie sobie zdaje z tego sprawę, ale chyba od zawsze miałem moc skupiania się na szczegółach, jednym z nich było pytanie, kto pierwszy się wyprowadzi z domu. Pamiętam, że sam odbierałem to pytanie jako coś pozytywnego, ale teraz tak tego nie odczuwam, bo trochę tęsknię za domem i za tym, jak wyglądało moje 21 lat.  Były bolesne sytuacje. Jestem rakiem, wiec bardziej emocjonalnie podchodzę do wszystkiego i chyba każdy zodiakowy rak, tak ma. Na szczęście mam jeszcze rozum i z niego korzystam. 
Do końca nie pamiętam co mama odpowiedziała, ale wiem że ustaliliśmy, kto w jakiej kolejności się wyprowadzi. W dziwny sposób można sobie to wyobrazić i powiem wam że jak na razie się sprawdziło, bo wyprowadziłem się pierwszy, nie dlatego że chciałem, ale zawsze chciałem żyć po swojemu. Rodzina oczywiście nigdy mi tego nie zabraniała i jestem im za to wdzięczny. Już w wieku 15 lat zacząłem pracować dla własnych przyjemności. Fakt, jak nie miałem to rodzice mi dawali. To raczej normalne. Jak nie mieli rodzice to musiałem się z tym pogodzić że nie można mieć wszystko i dzięki temu wyrosłem na osobę, która tez chce uszczęśliwiać, jak ma co dać od siebie. Musiałem tez trochę sam nad sobą popracować i zmieniać się, starać się rozumieć siebie - bo jak pisałem, często ponosiły mnie emocje. 
Nie można im się zawsze dawać, poddawać. Tak doszedłem do wniosku, że każdy upadek jest dobry, bo uczy mnie jak dojść do własnych celów. Brzmi to jak rządzą władzy (co prawda chciałem rządzić ale sobą i tym, jak wyglądać będzie i jak wyglądać ma moje życie). Jeżeli coś nam przychodzi do głowy, to jednak po coś i od dzieciaka z tego korzystałem, byłem ciekawy co się stanie, nie zwracałem uwagi jakie mogę ponieść konsekwencje. Z czasem nauczyłem się je ponosić. Ponosić odpowiedzialność za to, co zrobię, co powiem i jaka drogę wybieram. 
Dzisiaj jestem za granicą, bo kocham podróżować. Wiele jeździłem poza moje miasto. Przeprowadzek też się nazbierało, ale wiem że będzie ich 10 razy więcej. Całe życie przede mną. 

09.07.1993 roku wyszedł na świat mały, zabawny chłopczyk, ciekawy świata i tryskający pozytywną energią, który nigdy nie krył swojej wredoty. O 07:00 ujrzał światło. 
Cieszę się, że mogę poznawać życie, jak rani i jak uszczęśliwia. To jest życie, a ja jestem podróżnikiem żyć, ja nie umrę nigdy, bo jestem i byłem zawsze gdzieś. 

Czas na mnie, zaczynam świętować i wybawić za te lata.