Wczoraj i dzisiaj, a co jutro?

Życie uczy nas, jak po­pełniać błędy ale jak ich uniknąć, uczy­my się sami.

Kto myśli o śmierci? Kto tego chce? Wszystko stara się żyć, wszystko co żywe robi co może, by przeżyć. Spójrz na drzewo stojące za Twoim oknem lub samotne w środku miasta. Nie zawsze dostaje promieni słonecznych ani wody, a to potrzebne by mogło dojrzewać, wznosić się ku górze, nawet samotnie.
Przejeżdżając przez miasto lub idąc na spacer możemy zainspirować się otoczeniem, pomyśleć o tym, co upodabnia się do naszego życia. Drzewo jest idealnym przykładem. Zobacz, jak wiele z nich jest silnych, stoi i rozkwita. Czasami traci chęci, bo traci liście, ale po czasie nabiera swoich kolorów, bo nie ma innego, lepszego wyboru, a z własnego wyboru nie umrze, bo to nie leży w naturze życia. Śmierć nadejdzie sama, w odpowiednim czasie, a trudno musi mu być, bo jest sam ale patrz jaki silny. Skąd ta siła? Z tego co już przeżyło, ile Zim, ile wbijanych w niego gwoździ.

Zwycięzca też miał swoje porażki, ale spojrzał na to, co poszło nie tak i zamiast ciągłego narzekania, robił wszystko by znaleźć lepszy sposób, by robić to lepiej. Wie, że jeśli chce zdobyć tytuł „zwycięzcy”, musi dać z siebie więcej, niż wcześniej. Próbuje, nawet jak nie ma już siły.
Zwycięzcy wiedzą, że Rzym nie został zbudowany w jeden dzień, więc biorą każdy dzień, bo oni jak Rzym stoczyli swoją walkę o przetrwanie.
Patrz jaki teraz piękny i ile historii ma za sobą, a ile przed sobą. Wciąż stoi.

Gubisz się, ale każdy labirynt ma swoje wyjście. Jedne drzwi się zamykają, jak przeszłość którą mamy za sobą (czy to piękną, czy bolesną), ale zawsze gdzieś jakieś się otwierają, przyszłość. Przyszłość zmienna jest i to niepodważalny fakt. Mamy swoje wyobrażenia, ale musimy się liczyć z koszmarami.


Pamiętam, jak kiedyś dziadek usiadł ze mną i pokazał mi szachy. Nie miałem pojęcia, jak się w nie gra, nie wiedziałem na czym to polega ale wiedziałem, że mi pokaż. Nie chciałem oglądać jedynie bajeczek w telewizji, które nic wielkiego nie wnosiły, lubiłem od małego próbować. Położył je przede mną, rozłożył i uśmiechnął. Pokazał mi pionki, większość z nich miały mniej możliwości, a te dziwnie zrobione, z głową konia czy koroną na głowie, więcej. Te mocne stały z tyłu, a na przodzie słabsze, tak jakby były wystawiane na próbę. Rozegraliśmy grę, ale wcześniej postarał się wytłumaczyć, o co w tym wszystkim chodzi.
Powiedział mi, że mogą być słabe, kiedy zaczyna się gra, ale ich potencjał jest niezwykły. Przez większość czasu mogą być atakowane przez inne (czasami trzeba się poświęcić bo dobrze rozegrać grę). Były w niewoli do końca meczu. Ale jeśli jesteś ostrożny, jeśli masz otwarte oczy i zwracasz uwagę na to, co robi przeciwnik, to jesteś w stanie przejść na drugą stronę planszy i uratować to, co ci zostało.
Do końca nie rozumiałem, ale na końcu powiedział, że mój pionek staje się królową, po przejściu przez wrogie strony. Wtedy sobie uświadomiłem, że to już ma sens.
Nigdy nie zapominam, że potencjał jednego, samotnego pionka, może zmienić całą grę.

Myślisz, że to wszystko dzieje się po to, byś więcej nie wstał? Mylisz się. Myślisz, że to tylko słowa? Mylisz się. Myślisz, że bez tego byłoby pięknie? Też się mylisz.
Ludzie nie dojrzewaliby, nie zmienialiby się, gdyby nie to, co nazywamy smutnymi i bolesnymi momentami - "złem".
Wszystko dzieje się przecież po coś i nie raz o tym wspominałem. Czy to śmierć bliskiej osoby, czy problemy rodzinne, szkolne czy nawet wszelkie wyzwiska, kierowane w naszym kierunku. Gdyby nie minusy życia, to by i plusów nie było.
Może i mam te 20 lat za sobą, ale życie zawsze dawało mi po dupie i jestem pewny, że nie tylko mi, bo daje i Tobie. Były i będą, wzloty i upadki. Często było pod górkę ale doświadczyłem tego, co większość z nas. Poradziłem sobie, przetrwałem, nauczyłem się jak żyć i doceniłem życie, pomimo tego co było. Do tego się nie wraca, to się powtarza póki nie zrozumiemy prawdy o sobie i o tym, co się dzieje wokół nas.

Jestem zwykłym człowiekiem i też byłem słaby. Chciałem odpuścić ale to by było zbyt proste, jak na ten świat. Jest tak niesamowicie skonstruowany, są na nim złe oraz dobre strony, źli oraz dobrzy ludzie. Skoro inni przetrwali nawet sto lat, to i ja przetrwam, a jeżeli przeżyłem to o czym piszę, to każdy przeżyje, bo jesteśmy tym samym gatunkiem, stworzonym by przetrwać a w międzyczasie tworzyć, dzielić się i pokazywać sobie oraz innym, że warto iść na przód. Dzisiaj i wczoraj było źle, ale jutro będzie lepiej, wystarczy zrozumieć i zmienić swoje podejście. Trochę wysiłku. Każdy na początku się boi (tak w głębi). Zacznij od zrozumienia siebie, poprawy własnego ja, zamiast poprawiania innych i pomagania, wiedząc że nasze życie nie jest wystarczająco poukładane.

Nieważne ile razy upadniemy, ważne ile razy wstaniemy i pokażemy przynajmniej przed samym sobą, że umiemy. Nieważne jakie wyzwania stoją przed nami, bo to one nas kształtują na lepszych ludzi.

Wiele osób mówi, że życie nie jest fair i mają rację. Nie jest. Sądzę, że życie miało być niesprawiedliwe lub niedoskonałe, tylko po to byśmy mogli je ciągle zmieniać. To nie jest tragedia, to w jaki sposób sobie z tym poradzimy. To czy wyjdziemy z tego silniejsi. Tu nie chodzi o blokowanie się przed bólem lub ukrywanie się przed nim, to pozwalanie bólowi kształtowania nas na kogoś lepszego, niż było się wcześniej.


Wczoraj i dzisiaj, a co jutro? To zależy od Ciebie.