Szkoda życia, przynajmniej dla mnie.

Mam taką psychiczną karę, pełno myśli. Musze się czegoś nauczyć i już chyba nauczyłem, tzn. Zrozumiałem, że przeginam. Brzmi jakbym nie wiadomo co zrobił, ale spóźniam się, zasypiam. Musze się ogarnąć, to już czas, skoro zrozumiałem czego nie powinienem robić. Brzmi łatwo i mówi się łatwo - nie spóźniaj się. Fakt, nikt nie lubi być traktowany w taki sposób, że trzeba być na czas. W tę "grę" nie wchodzi nawet 10 minut spóźnienia jeżeli pracujesz. Łatwo stracić prace, niż ją znaleźć - każdy to wie. "Zdarza się", ale nie każdy chce to rozumieć. Najwidoczniej.



Do czego zamierzam? Nie chodzi o stratę pracy, ale o to, że jest jeszcze jeden pozytyw, który muszę wprowadzić do życia. Mam na myśli to, by zmienić swoje życie codzienne. Bo jak na razie liczy się praca i wychillowanie, a w tym czasie mógłbym popływać na basenie, czy poćwiczyć na siłowni - coś by żyć, by trzymać siłę.

Szkoda życia, przynajmniej dla mnie.

fot.: Nikola Hajduk

Jest czasami beznadziejnie i dostaje się po dupie od życia, ale to po to by coś w sobie zmienić. Jedna sytuacja potrafi pokazać wiele perspektyw, wiele możliwości. Skoro to przychodzi do głowy, to znaczy że można, jeśli się zechce. To zależ ile sam w to włożę chęci i siły, to przecież tyle samo się zwróci, może w innej postaci, a przecież male rzeczy tez cieszyć potrafią. Co jeszcze z tego mogę wyciągnąć? To, że mogłem nie spieszyć się do dorosłości. Do tego by pracować, żyć na swoim, daleko od innych. Straciłem wiele. Czas leci coraz szybciej i to się coraz bardziej odczuwa. Mówiłem oraz myślałem, że co tam , "5 lat jeszcze", mam czas by coś zrobić - nie! Nie można tak mówić. Ci co się uczą muszą zdać sobie sprawę, żeby nie popełnili tego błędu co ja. Bo powrotu nie będzie. Mianowicie. Uczyłem się za darmo (w niektórych krajach trzeba za naukę płacić). Miałem okazje nauczyć się języków - niby się coś nauczyłem, ale gdybym się przyłożył, to później bym nie narzekał, że czegoś nie rozumiem. Bo byłem głupi i mówiłem, że mam czas, że nauczę się za granicą, kiedyś, ale za granice lepiej wyjechać z językiem obcym, będzie po prostu łatwiej, a tak to się tylko zamartwiam że muszę się tego uczyć. Szkoda, że nie doceniłem tego że mogłem się uczyć, że nie musiałem pracować i miałem tyle czasu na przyjemności, 

np. jak spotkania ze znajomymi w szkole, poza nią,

z rodziną która czasami denerwowała niezmiernie. 

Kiedyś przyjdzie czas, że się zrozumie. Ja tego nie mogłem zrozumieć jako nastolatek. 

Jeżeli ktoś teraz nie rozumie, to kiedyś tu wróci i przyzna mi racje.

Tak Maks. Wszyscy mieli racje. 

Żeby cieszyć się dzieciństwem, okresem nauki. 

To też zależy czy ktoś jest sentymentalny i wraca do tego co się wydarzyło kiedyś. Myśli o tym ile się przeżyło, Nieważne czy to były okropne chwile - pojawia się uśmiech bo mimo tych chwil złych nabrało się doświadczenia życiowego, dzięki temu się zrozumiało. Przeżliśmy w życiu i jeszcze zapewne przeżyjemy zajebiste chwile - dzięki Nim też pojawi się uśmiech i to wspaniałe uczucie którego opisać się nie da, lecz podnosi na duchu. Wszystkie chwile, te złe i dobre są w naszej głowie, trwają razem z Nami..

***