Dwoistość Życia

Po przeprowadzce, w końcu. Ostatnio przyszły kolejne problemy, ale jakoś sobie z nimi dałem rade. Chodziło o to, że często chorowałem więc mało pracowałem, a co to oznacza? Mniej pieniędzy, dlatego obgryzłem paznokcie z nerwów. Sama przeprowadzka była dość nerwowa bo przez 3h próbowałem dostać się na Wimbledon, gdyż stamtąd mam dobre połączenie i chyba jedyne do miejsca, gdzie aktualnie mieszkam. Jest tutaj spokojnie i naprawdę przytulnie. 

 Już nie mieszkam w syfie, gdzie grzyb wychodził spod okna, 

a mole zjadały dywan. 

Pomyśleć, że tyle tam wytrzymałem:

 

Tamta rodzina nie była zbytnio troskliwa. Stawiali tylko na kasę. Brali za tydzień 135 funtów od osoby za pokój, masakra... Oczywiście doszło do sprzeczki pomiędzy mną a właścicielami tamtego domu, ale najbardziej z ich oburzenia wyciągnąłem słowa, które wzbudziły we mnie odruch do śmiechu: "a może my nie chcemy widzieć tych moli i grzyba, może nie chcemy go widzieć?", "jak ci nie pasuje to się wyprowadź" - no i wyprowadziłem się bo nie można tak podchodzić do sprawy. Nie dość że starsi, to nie potrafią na spokojnie porozmawiać. No ale głupi się unosi :)

Nowe mieszkanie, nowe okolice:  

***

Jeszcze trzy tygodnie i zawitam do Krakowa! 

 

Teraz tylko praca i praca. Ludzie w pracy są fajni, nawet dzisiaj pomimo wolnego, zawitałem tam. A co mam robić w domu bez telewizora i bez znajomych? Czasami sobie myślę w takie dni, że lepiej by było gdybym pracował bo nie nudziło by mi się. To znaczy nie nudzi mi się jeżeli mam kasę, ale do piątku niedaleko, a tak to nigdzie ruszyć się nie można. Jutro pierwsza sesja zdjęciowa promocyjna dla Mr.GUGU&Miss.GO w Londynie. Mam nadzieję, że wszystko wyjdzie po mojej myśli. Trzymajcie kciuki by efekty wyszły zajebiste.

***

Dlaczego tak jest, że najczęściej tracimy najważniejsze osoby w naszym życiu? Dostałem takie pytanie i czasami będę na nie odpowiadał na swoim blogu. Moja opinia na ten temat myślę, że jest spójna i logiczna. To nie jest tak, że tracimy najczęściej najważniejsze osoby, na których nam zależy, ale że najbardziej odczuwamy rozstania z osobami, do których się przyzwyczailiśmy, do których mamy sentyment. Nie bierzemy pod uwagę ilu ludzi tracimy na co dzień, ilu z poznajemy i z iloma tracimy kontakt. Popatrzmy wstecz, ilu ludzi poznaliśmy. Straciliśmy z nimi kontakt, ale nie przeżywaliśmy tego, bo nie wpłynęli na nasze życie tak znacząco, jak ci bliscy. Wszyscy się zmieniają, my też, nasz charakter, nasze postrzeganie świata, w tym ludzi, więc i nasze otoczenie się zmienia. Tak na przykład można podać relacje dwóch przyjaciół, którzy przeżyli razem (dajmy)trzynaście lat. Większość dróg się zmienia, każdy idzie w innym kierunku, a na naszym kierunku poznajemy nowych którzy równie wpłyną na nasze życie. Coś tracimy, ale też coś zyskaliśmy i zyskamy - znowu życie kołem się toczy, dlatego warto wyciągać z życia jak najwięcej informacji, by być przygotowanym na to, co się jeszcze wiele razy powtórzy, to co już przeżyliśmy. Trzeba myśleć pozytywnie. Skoro tracimy tyle relacji, to równie wiele zyskamy w przyszłości. Na wszystko przychodzi czas. Nic nie ginie w naturze. Żyjemy w świecie dwoistości, tzn. wszystko ma swoje plusy i minusy, wiec nigdy nie będzie tak ze coś jest złe, negatywne i totalnie bez sensu, bo jak przyjrzymy się uważniej to wiele to coś może zmienić w nas na lepsze, lub doprowadzi do tego że znajdziemy się w lepszym miejscu bądź przy bardziej wartościowych osobach, które coś wezmą z naszego zycia i coś do niego dodadzą. To tez powód by docenić to że mamy tych, którzy są nadal, bo kiedyś kontakt może zniknąć.